Genezen en gebroken harten

De afgelopen weken is er veel gebeurd op mijn werk. Je krijgt steeds meer een band met de ouders en kinderen die al weken en soms maanden bij ons zijn. Het is erg leuk dat de kinderen je gaan kennen en enthousiast reageren als ze je weer zien. En het is een feest als er weer een kindje naar huis mag. Vorige week mocht Zanyar, een jochie van 1 jaar, weer met zijn vader terug naar Koerdistan in Noord-Irak. Het gaat erg goed met hem.

Helaas gaat het niet altijd zo goed. Doaa is een meisje uit Koerdistan dat in december  is geopereerd. Ze moest 3 weken terug nog een katheterisatie, omdat een van de aders nog te nauw was. Dat verliep prima, maar na de ingreep heeft ze een hartstilstand gekregen en na haar hartstilstand bleek ze helaas hersendood doordat haar hersenen te lang geen bloed hadden gekregen. Ze werd ruim 3 weken beademd en al die tijd was er geen enkele reactie geweest. Vanuit het ziekenhuis is echt alles gedaan om maar het kleinste signaaltje van leven te vinden. Maar dat is niet gevonden en twee CT scans toonden aan dat het hersenweefsel was afgestorven. Dat is enorm zwaar voor haar moeder maar ook voor het hele team, die hen 7 dagen per week bijstaan. We hebben samen met mensen over de hele wereld voor Doaa’s herstel gebeden en haar gezalfd. Zaterdag kregen we bericht dat Doaa was overleden. Heel bijzonder is dat de vader donderdagavond was aangekomen. Het was al een wonder dat Doaa nog in leven was. In het ziekenhuis vroegen ze al wat de organisatie toch had gedaan, omdat het eigenlijk niet mogelijk was dat haar hart het volhield. Ze hadden wel gemerkt dat er veel werd gebeden. Verder was het voor de moeder onmogelijk om te beslissen om Doaa te laten sterven. Vanuit Shevet Achim waren we al een tijdje bezig om de vader te laten overkomen, maar dit was heel moeilijk omdat Israel niet 2 ouders in het land toelaat. Toch is het gelukt, en precies op de goede tijd. Een dag nadat haar vader aankwam overleed ze en gelukkig hoefden haar ouders niet de beslissing te nemen om de beademing te stoppen.  Doaa is nu gestorven en is bij de Heer. We hopen en bidden dat de (moslim) ouders mogen gaan zien dat er een levende liefdevolle God is die hen ook zo graag wil kennen.

Ook vandaag was het weer een intensieve dag. We kregen bericht dat we een erg zieke baby moesten ophalen, die zuurstof nodig heeft. Normaal gaan er zo veel mogelijk gezinnen in de bus, maar voor dit kindje hebben we een bus gereserveerd, om zo veel mogelijk zorg aan haar te kunnen besteden. Onderweg werden we gebeld dat het de bedoeling was dat we de grens van Gaza over gingen om daar het kindje van de palestijnse ambulance over te nemen. Op die manier hoefde de moeder niet lopend door de security en door de open lucht en de striemende regen. Onze paspoortnummers  ge-appt zodat we toestemming konden krijgen. Helaas was de samenwerking tussen de autoriteiten ver te zoeken. De juiste papieren voor de baby werden niet vanuit Gaza verstuurd en dan staat alles hier stil. We waren om 10 uur aan de grens en na uren bellen en uitleggen, kregen we uiteindelijk pas na 2 uur toestemming om Gaza in te rijden. Helaas wilde de palestijnse ambulance zo lang niet wachten werd de baby, die in zeer kritieke toestand is, lange tijd zonder zuurstof bij de security achtergelaten. Zodra ze bij ons in de auto was hebben we haar zuurstof gegeven en zijn we in vliegende vaart naar Tel Aviv gereden. Daar stond de IC crew gelukkig klaar en werd ze meteen verder onderzocht en nu wordt bekeken wat ze voor haar kunnen doen.

Zo maken we van alles mee, dat ook emotioneel veel impact heeft. Het was dan ook heel fijn dat we werden uitgenodigd om met het team mee te eten. Dan kan iedereen zijn of haar verhaal van de dag nog doen en bidden we samen. Goed om de dag zo af te sluiten.

Winter in Jeruzalem.

We wisten natuurlijk al dat we in de winter periode in Jeruzalem zouden zijn.

Op mijn schooltje, Little Hearts, heb ik inmiddels  geleerd dat winter hier betekent: regen.

We zingen liedjes met de kinderen zoals: Rain, rain, go away, come back another day.

Toch is regen echt een zegen voor Israël, en niet iets om over te klagen. Het land heeft het water echt hard nodig.

Tot nu toe hadden we nog niet zoveel last van de Jeruzalemse “winter”, maar nu is het toch echt losgebarsten.

Het water stroomt door de straten en over de trottoirs. Putten lopen over. Het is nu van belang niet dicht langs de stoeprand te lopen want je wordt drijfnat gespat door voorbij rijdende auto’s.

Mijn stevige Hema paraplu is inmiddels gesneuveld.

Zelfs de joodse mannen lopen in speciale regenpakken met bijpassende hoes voor hun hoed.

Zondag is onze dag voor de excursies en afgelopen zondag waren we met Koen Janusch op stap naar Bethel en Shiloh.

We hadden hiervoor een auto gehuurd, omdat helaas de Landrover van Koen onlangs is gestolen.

We reden eerst naar Bethel.

Toen Jakob op de vlucht was voor zijn tweelingbroer Ezau, zag hij in Bethel in een droom een ladder naar de hemel. Engelen gingen de ladder op en af en bovenaan stond God, die Jakob en zijn nageslacht het land Kanaän beloofde.

Bijzonder om op deze plek te zijn en te beseffen wat hier zoveel duizend jaar geleden heeft plaatsgevonden.

Het weer was gelijk al heel slecht, het stortregende, af en toe wat hagel en het stormde ook flink.

We hadden dus jammer genoeg niet veel zicht , soms was het echt mistig.

Gelukkig is Koen een heel inspirerende spreker en hebben we het zicht niet gemist.

Koen liet ons nog een speciaal plantje zien, liefdesappels, die we in de bijbel in Genesis 30 al tegenkomen als Rachel haar zus Lea vraagt of ze de liefdesappels, die Lea’s zoon Ruben gevonden had, mocht hebben.

Na Bethel vertrokken we naar Shiloh.

Dat viel nog niet mee. Onderweg bleek een heel ernstig ongeluk te zijn gebeurd. Wij stonden op een bepaald moment in een file, en na een uur wachten, hebben we maar besloten helemaal om te rijden.

Shiloh is een belangrijke plaats in de geschiedenis van het Joodse volk. Toen de Israëlieten onder leiding van Jozua het land veroverd hadden, kwamen alle Israëlieten samen in Shiloh en werd daar de tabernakel opgericht (Joz. 18:1).

Wanneer de profeet Samuel geroepen wordt, gebeurt dit ook in Shiloh waar op dat moment nog steeds de tabernakel staat.

In Shiloh is een mooi bezoekerscentrum, waar we heerlijke tosti hebben gegeten, met alles erop en eraan.

Hierna zijn we naar de filmzaal gegaan om een film te bekijken over de geschiedenis van Shiloh.

Het viel niet mee om in de filmzaal te komen. Deze staat op een heuvel en wat een storm en regen. We waren werkelijk kletsnat toen we eenmaal binnen waren.

De film ging over de bouw van de tabernakel, de zomer druivenoogst festival toen de dochters van Shiloh dansten en de mannen van Benjamin bruiden onder hen zochten, Hanna die bad voor een zoon. Later schonk Hanna haar zoon Samuel om te dienen in de tabernakel. De film eindigde dat de Ark werd verloren aan de Filistijnen.

Hierna zijn we op bezoek gegaan bij Nati Rom, een bezoek waar ik erg naar uit zag.

Nati is een jonge pionier die samen met zijn gezin een heuveltop in bezit heeft in de zogenaamde "bezette gebieden" Judea en Samaria het Bijbelse hartland.

Nati's liefde voor God en Israël drijft hem en zijn vrienden om de beloften die God in Zijn Woord voor Zijn volk heeft laten opschrijven ten uitvoer te brengen en om een gemeenschap te bouwen in Judea en Samaria, zoals God, dat in Zijn Woord heeft voorgezegd.

Genesis 15:18 zegt: Op die dag sloot de Heer  een verbond met Abram, en zei: Aan uw nageslacht heb Ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte af tot aan de grote rivier, de rivier de Eufraat.

Nati ziet het als een Bijbelse opdracht om als Jood in dit gebied te wonen en zet zich daarom met hart en ziel in voor de daar aanwezige Joodse leefgemeenschappen.

Koen vertelde over de Israëlische wet, die mensen het recht geeft om land te gaan ontgingen als dit land 7 jaar heeft braakgelegen. En het is mooi om te zien hoe netjes zo’n “heuveltop” er uit ziet en hoe hard de mensen aan het werk zijn om de olijfboomgaarden en de wijngaarden vruchtbaar en rendabel te maken.

Shiloh heeft zelfs landelijke prijzen gewonnen voor diverse wijnen. Het was bijzonder interessant om Nati en zijn gezin te leren kennen. Om te zien waar zij leven. Om zijn verhaal te horen. Om zijn vrouw en dochters te ontmoeten.

Nati heeft een project ontwikkeld, LEV HA'OLAM, om joodse producten zelf te verbouwen en  te produceren en te verkopen. Om zo ook financieel gesteund te worden om de belofte in het Woord van God ten uitvoer te brengen.

Koen heeft heel veel verteld en ons ook veel interessante dingen laten zien. Wat nog opviel waren diverse Arabische dorpen waar we langs reden, vol met huizen, groot en klein, waar niemand woont. En nog steeds leven Arabische mensen hier in vluchtelingenkampen.

Weer even bijpraten...

De tijd vliegt en jullie zitten vast met smart te wachten op een update van ons uit Jeruzalem :-).

Ondertussen hebben we weer veel leuke ontmoetingen gehad die ik (Geertje) puntsgewijs probeer te beschrijven.

Zo was daar een ontmoeting op Sjabbat (26/12-2015) met een Orthodox Joodse man die ons vroeg of wij in zijn huis het licht wilden aandoen, omdat hij zelf op Sjabbat niets mag doen en het in zijn huis helemaal donker was. Voor ons geen probleem - we zijn in Israël om te dienen, toch? En dus was Jan ineens sjabbes goj.

En dan oud en nieuw vieren met een aantal Nederlanders die ook in Jeruzalem wonen of met vakantie waren.

Leuke gesprekken die avond en met elkaar teruggeblikt en onze verwachtingen voor volgend jaar met elkaar gedeeld.

Het regende oudjaarsavond enorm hard en wat waren we blij dat we een auto te leen hadden zodat we niet als 'verzopen katten' op ons gastadres aankwamen.

Nieuwjaarsdag zijn we met ons vieren vertrokken naar Haifa voor een excursie.

Harde wind, regen en hagelstenen hebben we getrotseerd.

Onderweg hebben we een stop gemaakt bij het aquaduct van Herodes in Caesarea.

Haifa is een wereld van verschil met Jeruzalem.

Wat ons met name op viel was dat we geen enkele militair, politie en orthodoxe Jood zijn tegengekomen. In Jeruzalem zie je - met alle respect - niet anders.

's-Morgens eerst een dienst bijgewoond van een Messiaanse gemeente in Haifa en 's-middags hebben we een prachtige rondwandeling gemaakt o.l.v. een Nederlandse dame die al een aantal jaren in Haifa woont en heel veel weet van de historie van de stad.

Was zeer de moeite waard.

Onze terugreis naar Jeruzalem hebben we met een omweg gemaakt.

Nadat we eerst op zoek waren geweest naar de offerplek van Elia op de berg Karmel zijn we via Tiberias (waar we heerlijk koffie hebben gedronken)

en een rit rondom het meer van Galilea afgezakt naar Jeruzalem langs hoofdweg 90 die langs de Rivier de Jordaan loopt.  We komen langs een checkpoint, maar mogen doorrijden zonder onze paspoorten te hoeven laten zien.

Na een mooie rit komen we weer veilig in Jeruzalem aan en besluiten om nog naar de dienst bij King of Kings te gaan, waar we van harte welkom worden geheten.

Een mooie afsluiting van een mooi weekend.

Deze week werd op mijn werkplek de verjaardag van een van de 'kinderen' gevierd.

Ik zet kinderen tussen haakjes omdat deze jongen 16 werd en dus niet meer echt kind is.

De vader had enorm zijn best gedaan om een waar feest voor zijn zoon te maken.

Lekkere taart, nootjes, drinken, koekjes enz. enz.

Door de tante van deze jongen werd aan mij gevraagd waarom ik in Israël was.

Ik heb kunnen uitleggen dat ik weet dat het Joodse volk het uitverkoren volk van de Eeuwige is en dat ik dit volk wil dienen omdat dit volk Zijn volk is en omdat ik zie dat het Joodse volk opnieuw het hard te verduren heeft en ik ze wil laten zien dat ze niet alleen staan. Dit was voor haar een enorme bemoediging.

De volgende dag werd mij dezelfde vraag gesteld door een aantal jonge meiden.

Mijn antwoord was hetzelfde en ook hen mocht ik bemoedigen.

En dan waren er nog de ontmoetingen die we mochten hebben met verschillende holocaust overlevenden. Ieder met een eigen bijzonder verhaal.

Wat een veerkracht bezitten sommige mensen toch. Ongelooflijk!!

Een bijzondere ontmoeting hadden Jan en ik met een van deze overlevenden.

We waren op de hoogte van een enorme nood in het leven van deze vrouw en ze vroeg kwam of we wilden bidden voor haar. Ook hebben we Psalm 23 (weliswaar in het Nederlands) voor haar mogen zingen. We ervoeren alledrie een hele gezegende avond.

Ook hebben we ook een prachtige wandeling door Jeruzalem gemaakt o.l.v. een zeer bijzondere gids. Deze man wist ons urenlang te boeien en naar plaatsen te brengen die we anders nooit waren tegengekomen laat staan hadden bezocht.

We voelden ons zeer gezegend. Toch zal alles wat deze man ons vertelde nog wel even tijd nodig hebben om verwerkt te worden.

Dat de Eeuwige groot is en machtig werkt, dat wisten we wel, maar wanneer je dan het getuigenis  van sommige mensen hoort dan word je stil.

En dan is het ondertussen weer maandagavond, we zijn weer allemaal veilig thuis gekomen van ons werk. Heerlijke geuren bereiken onze neus - we hebben een geweldige kok in ons midden - en straks volgt een avond Bijbelstudie.

We vervelen ons geen ogenblik.

Tot zover

Beit Yusef in Beit Sahour

Hieronder een verslag van mijn werk bij Beit Yusef in Beit Sahour.

Ik, Jan, vertrek 's morgens om 7:15 lopend vanaf het Baan Brekers huis en neem tegen 7:30 de bus naar Bethlehem.

Vlak voor de eindhalte stap ik uit de bus omdat ik een vaste taxi chauffeur heb voor de laatste 7 kilometers en ik hier met hem heb afgesproken. Met hem heb ik ook een vaste prijs afgesproken voor deze rit. Deze chauffeurs is een Christen Palestijn.

Wanneer hij mij niet kan wegbrengen dan stap ik uit bij de eindhalte, en moet dan eerst onderhandelen over de prijs met een van de andere taxichauffeurs.

Om half negen ben ik dat op het werk, het huis Beit Yusef.

Dit werk is in 2014 begonnen en opgezet door een Engels echtpaar met drie kinderen.

Dit echtpaar komt op voor de Arabische gehandicapte kinderen rondom Bethlehem.

In de Arabische cultuur schamen de mensen zich als ze gehandicapten kinderen hebben gekregen en worden deze vaak weggestopt in schuurtjes. Thuis krijgen ze vaak geen enkele aandacht.

De mensen van Beit Yusef vangen deze kinderen op en geven ze aandacht en liefde.

Uiteraard kan dit echtpaar de opvang niet alleen aan. Er zijn bij dit werk verschillende mensen betrokken o.a.  drie dames en een heer die uit de omgeving van Bethlehem komen.

Omdat deze vier mensen geen rijbewijs hebben of niet mogen rijden in auto met een Israëlische kenteken ben ik voor hun de chauffeur.

's Morgens ga ik met de dames de kinderen uit de dorpen rondom Bethlehem  ophalen en 'smiddags weer wegbrengen. De kinderen zijn overdag in Beit Yusef, wat een soort dagopvang is.

De kinderen komen steeds weer uit verschillende gezinnen.

Wanneer we de kinderen ophalen blijf ik meestal bij de auto wachten en gaan de dames de kinderen uit de huizen halen.

Ondertussen maak ik veel contact met de kinderen die op het erf rondom huis spelen.

Zij komen dan rond de auto staan, en ik zeg dan: "Mijn naam is Jan, hoe heten jullie?"

Vanmiddag stonden er wel 12 jonge kinderen om de auto heen.

Toen de dames terug kwamen zeiden ze: "Je hebt al veel vrienden gemaakt!"

Tussen het rijden door doe ik wat klussen rondom huis zoals schilderen, timmerwerk en soms in huis meehelpen.

Ik begin er nu aardig in te komen.

Rond de kerstdagen was er vakantie en was de leiding van Beit Yusef geveld door een zware griep.

In het begin was het voor mij wel even wennen aan de echte Engelse taal die het echtpaar sprak. Maar ze zijn net als de  Palestijnse collega's echt heel erg aardig.

Kerstavond 24 december jl. ben ik samen met Geertje naar Bethlehem geweest om de sfeer te proeven die er op deze avond is in Bethlehem.

Op Manger square  (Kribbeplein voor de Geboortekerk) was een openluchtdienst met een koor welke Christelijke kerstliederen ten hore bracht.

Ook was er enorm veel politie en militairen op de been. Het leek alsof er op elke burger een beveiliger was.

Wat we te horen kregen was dat Abbas, de Palestijnse President, zou komen.

Hier hebben we niet op gewacht, tijdstip van zijn komst was niet bekend.

De volgende ochtend 1e Kerstdag,  zijn we naar de kerstdienst in Christ Church in de Oude Stad geweest.